મંથનપુષ્પ

થોડાક  બીહારીઓએ એક છોકરી પર કર્યો સામુહીક બળાત્કાર. અને જવાબમાં આખા દેશે કર્યો બળાત્કારના મુદ્દા પર સામુહીક બળાત્કાર. હીસાબ પુરો થયો. હવે દેશ શોધી રહ્યો છે બીજો શીકાર..

ખુબ જ દુખ સાથે આ કહેવું છે કે આ  દેશના વિચારકોને અને  આંદોલન કારીયોને શું થયું છે. કોઇ પણ  સમસ્યાના ઉંડાણમાં જવાને બદલે માત્ર  આવા ઉપરછલ્લા  એલોપેથીક  ઉપાયોમાં અંધશ્રધ્ધા રાખે છે.

સમાજ એ ભુલી જાય છે કે ગઝની પણ સારો કહેવાનું મન થાય તેવી મોટી ભુલવાની આદત છે જનતાને. યાદ છે પેલો નીઠારી કાંડ?  અને આવા દરેક પ્રસંગો પર રસ્તા પર નીકડી પડતી જનતા.શું રસ્તા ઉપર નીકડી પડતી જનતા હવે દેશને અને કોર્ટને સલાહ આપશે?  છે કોઇ ID કાર્ડ આ જનતા પાસે?

માત્ર શની અને રવી વાર  કોઇને કોઇ બહાને પિકનીક કરવા નીકડી પડતી જનતા. અને તેમને સતત ઉસ્કેરતી મીડીયા. બંનેમાંથી કોઇને સમસ્યાના મુળ સુધી જવાની ન તો ઇચ્છા છે ન તો કોઇ લાયકાત.

હું પુછુ છુ કે સોમવારથી સુક્રવાર આજ યુવાન ક્યા ગુમ થય જાય છે. માત્ર ઝંડા લઇને નીકડી પડતા આ યુવાનો  ખરેખર શંકા ઉભી કરે છે. અને કોઇ બીજા જ છુપા મક્સદને ઉજાગર કરે છે. અને તેના કરતા પણ ભયાનક વાત છે કે શની અને રવીવારની આ પિકનીકમાં તેવો પેલા બળાત્કારીઓના માથા જાણે ગીફ્ટમાં મળી જશે તેવી આશા રાખે છે.

આટલા ઓછા સમયમાં પકડી લીધા તે બાબતે પોલિસનો કોઇ અભાર નહી. પોલીસને ઉલટ તપાસ માટે કોઇ સમય નહી.કોર્ટમાં કેસ નહી, જજ તો હજુ નીમાયા નથી અને છેક રાસ્ટ્રપતી સુધી પહો્ચી ગયા કે જેની પાસે હજી તો કેસ પણ નથી આવ્યો. અને આ જ જનતા એ ભુલી જાય છે કે પેલા નીઠારીકાંડમાં મ્રુત્યુદંડ પામેલાની ફાઇલો હજી રાસ્ટ્રપતી પાસે રાહ જોવે છે.

આ રસ્તા પર નીકળી પડ્તો યુવા વર્ગ. ખરેખર પોતે તો રતીભર મહેનત કરવા નથી માગતો પરંતુ જે ખરેખર કરે છે તેને પણ પડદા પાછળ ધકેલી દે છે.

મારો એક સીધો સવાલ છે કે શું માત્ર એક બળાત્કારીને ફાંસી આપવાથી આખા દેશની સ્મસ્યાનો ઉકેલ મળી જશે. શું આ સડકો પર નીકળતા લોકોને ખબર છે કે પોતાનાજ શહેરમાં ક્યા અને કેટલા બળાત્કાર થાય છે. કેટલી બહેન દીકરીઓને વેશ્યા બનાવાય છે. કેટલી બેટીઓને તમારા જ પડોશના અનથાલયોમાં નર્કની જીદગી અપાય છે.  શું આમાંથી કોઇને માટે તમે ઘરની બહાર નીકડ્યા છો. અને શા માટે તમારે ત્યારેજ  રસ્તા ઉપર આવવું જ્યારે મીડીયા નક્કી કરે. શા માટે કોર્ટને પોલિસને કે કોઇને પણ તપાસની પ્રક્રિયા પુરી ન કરવા દેવી?

આ રીતે જોતા તો એ સમય દુર નથી કે દર સુક્રવારે એક નવો મુદ્દો લઇને મીડીયા તમારી સમક્ષ હજર થઇ જસે તમારા શનીવાર અને રવીવારના ખાલી સમયને ભરી દેવા માટે.

પહેલી વાત કરોડૉની વસ્તીવાળા આ દેશમાં દર એક સેકંડે એક વ્યક્તી આત્મહત્યા કરે છે. જો આ દરેક આત્મહત્યા કરનાર પરુષ મરતા પહેલા એક બળાત્કાર કરવાનું નક્કી કરે તો શુ  કરશો.

કોઇકે સલાહ આપી કે દરેક છોકરીને પોલીસ પ્રોટેકશન આપો, અને આ પ્રોટેક્ટ કરતી પોલિસ બળાત્કાર કરશે તો શું કરશો. ગીચોગીચ વસ્તી અને અનેક સમસ્યાઓથી ઘેરાયેલા આપણા  દેશ જો આવા ઉપાયો કરવા લાગશે તો. હું કહીશ કે દેશ રઘવાયો થયો છે. આવા બધા ફિતુરો અમેરીકાને શોભે?

કોઇકે કિધુ કાનુન સખ્ત બનાવો.  IPC 498,  એમ કહે છે કે સ્ત્રી જ્યારે બોલે કે મને સાસરીપક્ષ તરફથી અત્યાચર થાય છે તે સાથે જ એ બધાને જેલમાં પુરી દેવા. પુરાવા પણ ન માગવા. આ છે સખ્ત કાનુન. અને આંકડા શું કહે છે. ૯૯.૯૯% કેસો ખોટા હોય છે. સ્ત્રી કોઇ અંગત બદલ લેવા માટે ૪૯૮ લગાવે છે.  આવો જ બીજો સખ્ત કાનુન બનાવવો છે શું આપડે?

હું નીરાશ કરવા નથી માગતો પરંતુ. એક જ વાત કહેવા માગું છુ કે આ સામજીક સમસ્યા છે. અને  એવું કહેવાય છે કે સમાજમાં નાનુ અમથુ પણ પરીવર્તન લાવવા માટે બહુજ ધીરજની જરૂર હોય છે. ઓછામાં ઓછા ૨૫ વર્સના અથાક પ્રયત્નની જરૂર હોય છે.

અને ખાસ તો હં જણાવી દઉ કે હજારો નહી લાખોની સંખ્યામાં અવા કર્મવીરો સતત મહેનત કરી રહ્યા છે, સમાજની કોઇને કોઇ સમસ્યા સાથે બાથ ભીડે છે.જેમણે તમે ઓડખતા નથી. અને  તેઓ ઓડખાવા માગતા પણ નથી  હૈસોહૈસો અને ટોળાસાહીમાં એમનો સ્વાસ રુંધાય છે.સામુહીક ઉત્તેજનાઓથી દુર રહે છે પછી ભલેને તે બળાત્કાર હોય કે બળાત્કારીનો બળાત્કાર હોય.

હું કેટલીય વખત વાતાવરણમાં  આ લગણીનો  અનુભવ કરું છુ,

‘મને (પૈસા,સત્તા,માન) ગયુ એનો વાંધો નથી પણ સાલુ પેલો મને છેતરીને/ચાલાકીથી મેળવી ગયો એ વાત મારા મનમાંથી જતી નથી, જો એણે મને એક વાર કીધું હોત તો હું મારુ રાજપાટ આપી દોત પણ આ રીતે નહી. હવે તો મારી ઇજ્જતનો સવાલ છે”

મે ,તમે, કે આપણી આસપાસના લોકોએ ક્યારેક્ને ક્યારેક તો આ મતલબની લાગણી નો અનુભવ કર્યો જ હશે  કે આવા વિધાનો સાંભળ્યા હશે.

અને મારો એ બાબતે કોઇ વિરોધ નથી જ, આ દુનીયા શાંતી અને નબળાઇમાં શું ફરક છે તે નથી સમજતી. તમારી ઓફીસ, સંઘ, મંડળ, માં આને પોલીટીક્સ કહેવાય. અને એમાં અનીચ્છાએ પણ તમારે જોડાવુ પડે તે સ્વાભાવીક છે.

પરંતુ  દરેક રમતમાં જેમ જેમ તમે હોંશીયાર થતા જાવ તેમ તેમ રમતના નીયમો બદલાય છે. કઇક એ જ રીતે  આપણે થોડા આગળ વધીયે. જો તમે ઉપરની વાત સાથે સહમત હોય અને સાથે સાથે અ પણ માનતા હો કે તમારા ક્ષેત્રનો તમને બહોળો અનુભવ છે કે હરીફો તમારું કશું જ બગાડી શકે તેમ નથી, તો ચાલો હવે બીજા લેવલ, કે સ્ટેજની વાતો કરીયે.

આપણે સૌ જાણીએ છીએ કે એક વર્ષનું નાનુ બાળક હાથમાં લઇએ એટલે લાતો મારવા લાગે, પણ સાલુ એમાં બહુ જ મજા પડે છે. પણ જો ૫ વર્શ કે તેથી વધુ મોટૂ સંતાન લાત મારે ત્યારે લગભગ ઉપરના જેવી જ લાગણી થાય, બતાવી દઉ કે હું પણ એનો બાપ છુ. નહી?. સ્વાભાવીક છે તમે એના બાપ છો, એટલુ જ નહી એ સાબીત પણ કરી શકો એવી આવડત છે જ કે જે એનામાં નથી.  પરંતુ પીતા હોવાના નાતે તમે  ઘણી વખત જવા દો છો. અથવા ખુશ થાવ છો કેમ? કારણ તો માત્ર એક જ કે તમે પોતે હવે બાળક નથી રહ્યા. તમારી રમત બદલાઇ છે રમતના નીયમો બદલાયા છે.

કબીરે સાચે જ કહ્યુ છે.

ક્ષમા બળનકો ચાહીયે છોટનકો ઉત્પાત

હરીકો ક્યા ગયો જબ ભ્રીગુએ મારી લાત

જ્યારે ભ્રીગુ મહારાજે વિષ્ણુને લાત મારી  ત્યારે એ જરાયે ગુસ્સે ન થયા. અને એ રીતે સાબીત થયુ કે ત્રણે દેવમાં વિષ્ણું જ શ્રેષ્ઠ છે.

આપણે ઘણી વખત લોકોને કઇક આપવા માગીયે છીયે દાન કરવા મગીયે છે.  પણ જો કોઇ એ જ વસ્તુ છીનવી લે ત્યારે આપણે ગુસ્સે થઇએ  છીએ. પણ આપવાની બહુ જ ઉત્તમ પધ્ધતી તો આ રીતે વર્ણવી છે.

મળી જાય જગતમાં દિલદાર એવો.

આપી દે મદદ કીતં ન લાચાર બનાવે.

અને હું માનુ છુ કે આનાથી પણ  ઉત્તમ મદદ  તો એ છે કે પેલો લઇ જાય. પણ હા આ વાત દરેક માટે નથી. અને એવો પ્રયત્ન પણ ન કરો.

આ વાત માત્ર એ જ લોકો માટે કે જે રમતના નીયમોથી ઉપર ઉઠી ગયા છે, તેમજ જે સહન કરી શકે  અને કશુંક આપવા માગે અને એવા જ સમયે કોઇ   એ અવિવેકી રીતે પોતાનું માની લે.  આ લોકો માત્ર તે વસ્તુ જ નથી આપતા પણ સાથે સાથે એક સદ્ભાવનાની લહેર સમાજમાં ફેલાવે છે.

એક વાર્તા મે ક્યાંક વાંચી હતી, જે સંક્ષિપ્તમાં લખું છુ.

જ્યારે દુસ્કાળ પડે છે ત્યારે ગામનો મોટૉ વ્હેપારી ગામ છોડીને જવાની તૈયારી કરે છે ત્યારે ગામનો રાજ સંદેશ મોકલે છે કે શેઠ જાવ છો પણ એવું ગામ શોધજો જ્યાનો રાજ મધરાતે ગાળા ભરવામાં મદદ કરે.

અને શેઠ્ને એ ઘટના યાદા આવી જાય છે જ્યારે પોતાના ખેતરોમાંના મબલખ પાકમાંથી માત્ર ટેક્ષ બચાવવા માટે તે રાત્રે એક ગાડુ ભારી ઘરે લઇ જતો હતો અને સવારના પહોરે ગાડાનુ પૈડુ એક ખાડામાં ભરાઇ ગયુ હતુ ત્યારે કોઇ બુકાનીધારીએ મદદ કરી ના હોત તો આખા ગામમાં તેની નામ ખરાબ  થાત.

કેવી ગંદી વાત કરું છું હું નહી. ગુસ્સો આવ્યો? આ ભારત છે ભાઇ અહીં ગુસ્સાને પણ કામે લાગાડી દેવાય છે.

ભગવાન પાસે આપણે શું નથી માગતા, અને છતા તે ચુપ રહે છે. નહી તો કહેત કે હું જાણું છુ તારી ઓકાત, આ તો જેટલું મળ્યુ છે તે પણ મારી દયા જ સમજ. માણસ પણ એક કદમ આગળ છે. આ મુંગા પ્રાણી એટલે કે ભગવાનનો પણ કોમીર્સીયલ ઉપયોગ કરી નાખે.

કેટલાય વર્શોથી, હું કોઇક કોઇક દીવાલો પર ઇશ્વર અલ્લાહ અને જીસસ ના ફોટા એક સાથે જોવું. આજુ બાજુ ખુબ જ ગંદકી હોય લોકોનો પેસાબ પડ્યો હોય. કઇ કેટલોય કચરો પડ્યો હોય, અને દીવાલ પર ભગવાનું ચીત્ર હોય. કોઇ પણ માણસ સમજી શકે છે આવું કેમ.  કારણ સાફ છે. કે આ દેસમાં “અહી પેસાબ કરવો નહી” નો મતલબ છે “ આ જગ્યા પેસાબ માટે પ્રમાણીત છે”. અહીં થુંકવુ નહી નો મતલબ “અહીં જ થુકો” એમ થાય છે.

હવે કરે તો કરે શું? કોઇ ભેજાબાજને એક ઇન્નોવેટીવ આઇડીયા અવ્યો. ભગવાનનો ફોટો. ભગવાન પર તો કોઇ નહી પેસાબ કરે, એટલે, એને મુક્યો ભગવાનનો ફોટો,  એટલુજ નહી મુસલમાન કે ઇસાઇ બચી ના જાય એટલે અલ્લાહ અને જીસસને પણ મુકી દીધા ચોકી કરવા માટે.

પેલા પેસાબ કરનારા પણ ગેંગે ફેંગે થૈ ગયા. કારણકે સામેવાળા એ ચાલ જ એવી ચાલી છે. પણ કોઇ સાહસીક ભેજાબાજે આનો પણ ઉપાય શોધી કાઢ્યો છે. ગોપનીયતા માટે અહી લખતો નથી, નહીતો પાછુ, વાંદરાને સીડી આપવા જેવું થશે.

પણ કુતરાને કોંણ રોકશે. આજે જ સનીવારના દીવશે મે આવી જ એક દિવાલ પર હનુમાનજી ને ભેટમાં વિસ્ટા આપતા એક કુતરાને જોયો. અને મને યાદ આવી ગયા સ્વામી દયાનંદ સરસ્વતી કે જેમણે મુર્તી પર ફરતા ઉંદરને જોઇને. કહ્યુ કે જે ભગવાન પોતાના માથા પરથી ઉંદર ના હટાવી શકે એને હું હવેથી નહી પુજુ. હું નથી ઇચ્છતો કે આપણે આવા નવા દયાનંદ સરસ્વતી પેદા કરીયે, કારણકે હવેની પ્રજા માયકાંગલી છે. એની અંદર દયાનંદ સરસ્વતી જેટલી પ્રચંડ સંકલ્પશક્તી નથી.

હવે ગણેશ ચતુર્થી આવે છે, આપણા ગણેશજીની પધરાવેલી મુર્તીઓ,ના બિજા દીવશે, સાગરના પ્રવાહથી તણાઇને, કે પછી વધારે હોવાથી, જ કીનારે રહી જતી મુર્તીઓની કેટલીક હ્ર્દય દ્રાવક તસ્વીરો મે જોઇ છે. કેટલાય ગણેશજી લુલા, લંગડા થઇ ગયા હતા. કેટલાય પર કુતરા રખડતા હતા. ગણેશ પધરાવવા પાછડનો હેતુ માણસ સર્જન અને વિસર્જનનો મહીમા સમજે જે છે. તો મુર્તી પણ જલદી વીસર્જીત થાય એવી જ હોવી જોઇએ. પણ નહી લોકોને બધું જ ઇન્સ્ટંટ જોઇએ છે.

On the contrary(સીક્કાની બીજી બાજુ)

મને ગર્વ છે કે આપણે રાસ્ટ્ર ધ્વજનૂ કેટલુ સન્માન કરીયે છીએ. અમેરીકામાં લોકો પોતાના જ રાસ્ટ્ર દ્વજની ચડ્ડીઓ બનાવી પહેરે. પણ અહી એવું શક્ય નથી. રાસ્ટ્રદ્વજને ફરકાવાની છુટ પણ દરેકને નથી. આમ તો આ પણ સૈદ્ધાંતીક છે. બાકી અન્ના હજારેનાં આંદોલનમાં , વીકએન્ડ પાર્ટી કરનારા લોકોએ ફેંકી દીધેલા ઝંડા, ભેગા કરવાનું કામ બીજા દીવસે કેટલાક સેવાભાવી લોકોએ કર્યુ હતુ. જેથી રાસ્ટ્રદ્વજ નું અપમાન ન થાય.

થોડી મારીવાત

મને પહેલેથી વાંચવાનો ખુબ શોખ હતો. આ દુનીયામાંજે કઇ પણ છે તેની હું જાણી લઉ તેવી મારી મહેચ્છા.આધ્યાત્મ, વિજ્ઞાન, અને મનોવિજ્ઞાન મારા પ્રીય વિષયો. એક વખત પુસ્તક હાથમાં લઉ. તો પછી પુરુ જ કરું. ઘણી વખત આખી રાત પણ પસાર થઇ જાય. મારા આ ગુણોને જોઇને આખું કુટુંબ મારે પાસે ફર્સ્ટક્લાસની અપેક્ષાઓ રાખતુ થઇ ગયુ, “મોટો થઇને એન્જીનીયર બનજે” નો મારો ચાલુ થઇ ગયો.

હું હંમેશા કહેતો મારે નોકરી નથી કરવી, ખેતી કરવી છે. પણ બધા હસતા. ધીરેધીરે પિતાજી રીટાયર્ડ થવાનો સમય નજીક આવવા લાગ્યો, એટલે ઘરમાં ચીંતાના ધીમાધીમા પગલા મંડાયા અને  સમયના વહેણમાં હું એન્જીનીયર બની ગયો. મને વિદેશ જવાની ઘણી તકો, કેટલીય વખત વિદેશ પ્રવાસ કર્યો. બધા કહેતા હવે વિદેશ સેટલ થઇ જા. હું કહેતો બસ હવે થોડાક જ સમય માં મારે રીટાયર્ડ થવુ છે. હવે તો લોકો નથી હસતા, પહેલેથી જ આવો છે તેમ કહે છે.

મારા પિતાજીને એક વાત ક્યારેય ન સમજાય કે મને ક્યારેય ફર્સ્ટક્લાસ કેમ નથી આવતો. કોલેજમાં પણ જેના ફર્સ્ટ ક્લાસ હોય તેવા મીત્રોની દોસ્તી રાખજે એવો આગ્રહ. પણ કોલેજમાં એનાથી ઉલટુ થયુ, ફર્સ્ટ ક્લાસ વાળા કેટલાય લોકો મારા મીત્રો બનવાનુ પસંદ કરતા. એટલુ જ નહી કોઇ પણ વિષયમાં સમજણ ના પડે તો મારી પાસે ચર્ચા કરી સમજણ મેળવી લેતા. તેમનો ફર્સ્ટ ક્લાસ આવી જતો પણ હું હંમેશા સેકંડ ક્લાસ જ રહ્યો. મને પણ તે વખતે આ વાત નતી સમજાતી.

સોફ્ટવેર એન્જીનીયર થયો, ટીમ લીડર થયો અને પછી ટેકનીકલ આર્કીટેક્ટ થયો. ૫-૬ વર્સની કારકીર્દી પછી ઘણા બધા લોકોને મે મેનેજર બનવા માટે થનગતા જોયા.  મારી જેમ ટેકનીકલ લાઇનમાં રહેનારા બહું જ ઓછા. અને ખાસ વાત કે આવા ઘણા ટેકનીકલ ક્ષેત્રોના નીષ્ણાત ના નજીકના અનુભવથી મને લાગ્યુ કે આ બધા મારા જેવા સેકંડ ક્લાસ હતા. અને જે મનેજર બનવા થનગનતા હતા તે ફર્સ્ટક્લાસ વાળા હતા.

મેં ઘણા વર્શો સુધી આ વિષય પર મંથન કર્યુ કે સાલુ, ફર્સ્ટક્લાસ ને મેનેજર સાથે શું સંબંધ? મારા કોલેજકાળના ફર્સ્ટક્લાસવાળાની વર્તુણુકો મેં યાદ કરવા લાગી અને મને જવાબ મળી ગયો.

ફર્સ્ટક્લાસ લાવવા માટે તમારે સૌથી પહેલા શું સીખવું જરુરી છે? ટાઇમ મેનેજમેંટ. આવી ગયો ને મેનેજરનો પહેલો ગુણ. મારી પાસે શું હતુ વિષય પ્રત્યેનો પ્રેમ. પણ એ મારી સૌથી મોટી ઉણપ હતી કારણકે તેના લીધે હું વિષયના ઉંડાણમાં જતો રહેતો. અને ટાઇમ મેનેજમેંટ ક્યારે ય ના કરી સક્યો.

પરીક્ષા માટે કેટલો સમય વાંચવુ. શું MIP છે તે શોધવું. પરીક્ષા ના આગલે દીવસે કેવી તૈયારી કરવી. પરીક્ષા દરમીયાન દરેક પ્રશ્નને કેટલો સમય આપવો, કયા પ્રશ્નને પહેલા લેવા. આ બધુ શું છે. મેનેજમેંટ છે. આ બધી પડોજણમાં ક્યાય વિધ્યાર્થી ખોવાઇ જાય છે. કેટલું પચાવ્યુ તે મહત્વનું નથી. કેટલી ઉલટી કરી તે મહત્વનું રહે છે.

સ્વાભાવીક છે, આ બધું મેનેજ કરતા કરતા માણસ , લાઇફને પણ મેનેજ કરતો થઇ જાય છે. રિસ્ક મેનેજ કરી કરી ને, જીદગી એટલી સુંવાડી બનાવી દે છે કે  જેવો આવ્યો તેવો જ જતો  રહે છે. અને ભગવાન માથે હાથ દઇને કહે કે ભઇલા મે તને જીંદગી જાણવા માટે મોક્લ્યો હતો મેનેજ કરવા માટે નહીં.

આજે લાખોની સંખ્યામા MBA અને BBA ના કોર્સ થાય છે. કહે છે કે લીડરો બનાવશે પણ આમાંથી ૯૯% તો મેનેજરો જ બને છે.

માત્ર મેનેજ કરવાની કળા.  કઇ પણ આપો તમે, આ લોકો મેનેજ કરશે. પંચતારક હોટેલ હોય, સોફ્ટવેર કંપની હોય, મેનુફેક્ચરીંગ યુનીટ હોય કે કઇ પણ, તેમને માટે કશું જ એવુ નથી કે તેઓ મેનેજ ના કરી શકે. કારણકે વરસતા વરસાદમાં પણ કોરા ને કોરા નીકડી જવાની કલા તો તેમણે કોલેજમાં ફર્સ્ટક્લાસ લાવીનેજ શીખી લિધી હતી..

છેલ્લા કેટલાય વખતથી  ભાજપે એક નવો રીવાજ શરુ કર્યો છે. સંસદને ચાલવા નહીં દેવાનો. ધારોકે ભાજપ જીતી ગઇ તો સ્વાભાવીક છે કોંગ્રેસ આનો બદલો લેશે. અને આમ  બીજા થોડાક વર્શો નીકડ્યા પછી કદાચ આપણે કહીંશું  અમારા જમાનામાં તો સંસદ ચાલતી હતી. અને બાળકો કહેશે, ‘ના હોય?’’

મને તો ક્યારેક એમ લાગે છે કે આ કોંગ્રેસ અને ભાજપ બંનેની મિલીભગત છે. આજકાલ મને એવું લાગ્યા કરે છે, કે ઘણા બધા એવા મુદ્દાઓ છે જેમાં કોગ્રેસ અને ભાજપ મમ્મી પપ્પા જેવો રોલ કરે છે. પણ આજનો વિષય આ નથી.

ઘણા લોક કહે છે, લોકસભા ચેનલ પર સંસદોને ઝગડતા જોઇ શરમ આવે છે. હું કહું આવી સંસદ શું હવે ગામે ગામ, અને ઘરે ઘર નથી થતી. જો દરેક ઘરોમાં CCTV કેમેરા મુકીયે તો ખબર પડી જાય કે આપણા સંસદો તો હજુ પણ સારા છે બીચારા.

છોડો આ પણ મુદ્દો નથી. આપણે આપણા જ મનની વાત લો ને, આપણા મનની સંસદમાં કેટલા ખરડા પસાર થાય છે?  કેટલાય મહ્ત્વના નીર્ણયો ને વખતે વીરોધપક્ષ કેટલો કોલાહલ કરે છે આપણા મનમાં.

કોઇ એક વિચાર ક્યારેય સંકલ્પ નું રુપ લે   ત્યારે ખબર પડે કે કેટલાય સ્વાર્થરુપી પક્ષોની મીલીભગત છે.

આત્મા રુપી પ્રેસીડેન્ટ પણ બીચારા સહી કરવા સીવાય શું  કરી શકે. જનતા રુપી કૈ કેટલાય નાના મોટા વિચારો તો બસ  સંસદ ના ચાલતી હોય ત્યારે  એટલેકે રાત્રે સ્વન રુપી TV ચેનલો પર પોતાનો થોડો પ્રતીકાર કરી લે કે પછી, સ્વપનામાં જ કેટલાય ચલચીત્રો બતાવી દે.

સંકલ્પો રુપી અન્ના હજારે કે બાબા રામદેવ, ને આ જ સંસદમાં વિકલ્પો રુપી કપીલ સીબ્બલો, મજાક ઉડાવે અને કર્મરુપી વડાપ્રધાન મનમોહનસીંહની જેમ હંમેસા ચુપ રહે.

તો મીત્રો આજે ફરી મારો મનગમતો શેર અહી લખુ છુ.

ए सुधारक जगतके मत कर चींता यार

मन ही तेरा जगत हे पहेले उसे सुधार.

૨૦૦૨ ના કોમી તોફાનો ના સમયે હું બેંગલોરે રહેતો હતો. ત્યારે એક ગુજરાતી હીંદુ હોવાને નાતે મારે  ઘણૂ સાંભડવું પડ્યુ હતુ. ઘણા મીત્રો કહેતા, तुम दालभात वालोने कमाल कर दीया, बहु अच्छा कीया, सबक सिखाना जरुरी था. બીજી બાજુ ये बहोत गलत हुआ, अब गुजरातमे का IT का आना संभव नही, मुस्लिमोके लीये जगा थीक नही. વગેરે. વગેરે.

ત્યારે શરુવાત હું પણ ઉશ્કેરાઇને મારા મંતવ્યો રજુ કરતો હતો. પણ થોડાક દીવસો પછી મે આ બાબતમાં કોઇ પણ પ્રતીક્રીયા આપવાની છોડી દીધી. ઘણૂ પુછે તો કહેતો, આ ગુજરાતના લોકોનો પર્સનલ મામલો છે. હીંદુ અને મુસ્લીમે લડી લીધું અને હવે સાથે પણ રહેવા લાગ્યા. હવે એ જુના પોપડા ના ઉખાડો.

ઝગડા કયા ઘરમાં નથી થતા, સાસુ વહૂ, ભાઇ ભાઇ, બાપ દીકરા, આજે જો દરેક ઘરમાં CCTV કેમેરા મુકે તો ખબર પડે કે સંસદમાં ધમાલ કરતા સંસદસભ્યો કેટલા સંસ્કારી છે.

પણ આવે સમયે તમે ઘરના વડીલના હાવભાવ જોયા છે. કેવા નીસ્પ્રુહ ભાવે તે ઘરની બહાર નીકડે છે.સવારે જ ‘મરો યા મારો’ ની સ્થીતી હતી પડૉશીઓને પણ બધું સંભડાતુ હતુ, કે હવે તો આ બે ભાઇ  એક બીજાને છોડશે નહી, અને પછી બધું શાંત પડે, અને ઘરના વડીલ લટાર મારવા માટે ઘરની બહાર નીકડે ત્યારે પુછો તમે, શું થયુ દાદા? કેમ આટલા બધા ઉંચે અવાજે બોલતા હતા બાબાભાઈ.?

શું આશા રાખો તમે? જમાનાના અનૂભવથી ઘડાયેલા દાદા  શું તમને બધી વીગતો નવલકથાની જેમ આપશે એમ માનો છો? કે પછી રડી પડ્શે? કે પછી, વાત છુપાવવાની નાકામ કોશીસ કરશે? શું માનો છો.? ખરેખર આમાંનુ કશું જ નહી. તે એકદમ શીફતપુર્વક વાતને ફેરવી નાખશે, જાણે કશું જ ના થયુ હોય. અને લટકામાં સામો એક સણસણતો સવાલ બુંમરેંગની જેમ ફેંકશે, ‘ પેલૂ તમારા બાબાનું ચક્કર ચાલતુ હતૂ તેનૂ શું થયુ?

ખરેખર આપણે પણ આ વાતને આજ રીતે દબાવી દેવી જોઇએ, નહીતો કેટલાય વર્શો સુધી, આ દુનીયા વિક્રુત આનંદ ઉઠાવતી રહેશે.

ગુજરાતમાં હીદું અને મુસ્લીમ બે ભાઇ છે, નાનાભાઇએ ગુસ્સામાં એક થપ્પડ મારી અને મોટાભાઇએ, જવાબમાં બે થપ્પડ મારી. અથવાતો કોઇ ત્રીજી વ્યક્તીએ બંને વચ્ચે ગેરસમણ ઉભી કરી. બસ આમાં હવે આપણે કોઇ જ જાતની કોંમેંટ ના કરીયે  તે જ બરાબર છે.

પેલુ કહે છે ને કે ક્યારેય પતી-પત્ની ના ઝગડામાં ના પડવું જોઇએ?  જબરજસ્તીથી ખેંચે તો પણ એવી જ ગોળગોળ વાત કરવી કે બંને સાચા લાગે.સવારે ઝગડે અને સાંજે પિકચર જોવા જતા રહે. એવા લોકો માટે આપણે નીસ્પક્ષ રહેવામાંજ શાન છે.